Besnike Aliaj
Forca e Nënës – “E fortë pa zë”
Ajo s’flet shumë, por duron çdo gjë,
Në heshtje ndërtoka botë për fëmijët e saj.
Me duar të lodhura nga jeta e rëndë,
Shkruan dashuri në çdo kafshatë e vaj.
Ajo qan kur s’e sheh askush,
E ngrihet kur të gjithë dorëzohen.
Në sytë e saj është dhe qielli e toka,
Në zemrën e saj – një botë e tërë që nuk shkatërrohet.
Nuk ka mbretëri më të fortë se një nënë,
Që lufton në heshtje dhe fiton çdo herë.
Sepse zemra e saj është bekim i pastër,
Një hero që s’ka nevojë për lavdi në letër.
Fëmijët – “Shpirt në dritë”
Ata janë dritë në një botë të lodhur,
Zemra që rreh pa kushte e pa kushte.
Çdo buzëqeshje e tyre është bekim,
Një premtim për nesër, një shpresë që s’vdes kurrë.
Ata s’janë thjesht fëmijë – janë arsye,
Janë dritë që na e ndriçon jetën.
Në sytë e tyre e sheh pafajësinë,
Në përqafim – gjithë botën dhe jetën.
Mos i lëndo, mos ua shuaj ëndrrat,
Janë pasqyrë e asaj ç’jemi e ç’do të lëmë.
Në duart e tyre mbajmë të ardhmen,
Në zemrën e tyre – emrin tonë përjetë.
Dashuria – “Flakë që s’vdes”
Në zemër lind si zjarr i shenjtë,
Si frymë që vjen nga përtej jetës,
Si fjalë e pathënë në buzë të shpresës,
Dashuria… s’matet, s’shuhen, s’shteret.
Ajo djeg e ngroh, përqafon e lëndon,
Të rrit, të rrëzon, të fal e të mëson.
Është lot në sy dhe dritë në errësirë,
Është heshtje e thellë, por flet më shumë se fjalë.
Në emër të saj luftojnë dhe falin,
Në emër të saj ngrihen edhe bien.
Dashuria – bekim dhe mallkim njëherësh,
Një flakë që digjet… por kurrë nuk vdes.