Besnike Aliaj

Forca e Nënës – “E fortë pa zë”

Ajo s’flet shumë, por duron çdo gjë,

Në heshtje ndërtoka botë për fëmijët e saj.

Me duar të lodhura nga jeta e rëndë,

Shkruan dashuri në çdo kafshatë e vaj.

 

Ajo qan kur s’e sheh askush,

E ngrihet kur të gjithë dorëzohen.

Në sytë e saj është dhe qielli e toka,

Në zemrën e saj – një botë e tërë që nuk shkatërrohet.

 

Nuk ka mbretëri më të fortë se një nënë,

Që lufton në heshtje dhe fiton çdo herë.

Sepse zemra e saj është bekim i pastër,

Një hero që s’ka nevojë për lavdi në letër.

 

Fëmijët – “Shpirt në dritë”

 

Ata janë dritë në një botë të lodhur,

Zemra që rreh pa kushte e pa kushte.

Çdo buzëqeshje e tyre është bekim,

Një premtim për nesër, një shpresë që s’vdes kurrë.

 

Ata s’janë thjesht fëmijë – janë arsye,

Janë dritë që na e ndriçon jetën.

Në sytë e tyre e sheh pafajësinë,

Në përqafim – gjithë botën dhe jetën.

 

Mos i lëndo, mos ua shuaj ëndrrat,

Janë pasqyrë e asaj ç’jemi e ç’do të lëmë.

Në duart e tyre mbajmë të ardhmen,

Në zemrën e tyre – emrin tonë përjetë.

 

Dashuria – “Flakë që s’vdes”

 

Në zemër lind si zjarr i shenjtë,

Si frymë që vjen nga përtej jetës,

Si fjalë e pathënë në buzë të shpresës,

Dashuria… s’matet, s’shuhen, s’shteret.

 

Ajo djeg e ngroh, përqafon e lëndon,

Të rrit, të rrëzon, të fal e të mëson.

Është lot në sy dhe dritë në errësirë,

Është heshtje e thellë, por flet më shumë se fjalë.

Në emër të saj luftojnë dhe falin,

Në emër të saj ngrihen edhe bien.

Dashuria – bekim dhe mallkim njëherësh,

Një flakë që digjet… por kurrë nuk vdes.