Viron KONA Prezantohu, sa vlen ti zotëri? Në bibliotekë pashë mijëra libra, shkruar nga mijëra mendimtarë, fare mikroskopik m’ u duk vetja, në qiellin e madh shkëlqimtarë. Kujdestari i bibliotekës m ‘pyeti: s`po të njohim nga vjen o njeri, duke m`u afruar, më pëshpëriti: na u prezanto, sa vlen ti zotëri ? U prezantova e ai butë më tha: ty

Afërdita Hadaj PRANVER NË SHPIRTIN TIM *************************** E adhuroj…….pranverën Me gjithë bukurit që ka, Më bën shum, të lumtur Oksigjen…më fal sa s’ka. Më pëlqejnë shum lulet Më deh… aroma…e tyre, Dhe, melodija e zogjëve Kënduar ëmbël nëpër pyje. Më pëlqejnë……bagëtija Kur kullosin ndër kodrina, Zile, këmborë gumzhijnë Tinguj ëmbëla…si vjolina. Më pëlqen….freskëllëku Me burimet…..si kristali, Me uijn, të ftohtë

FLORIJANA KURTISHI JASHARI HESHTA NGASE E DIJA ! U RRITA SI LUANESHË ISHA MËSUAR TË THOJA TË VËRTETËN NË SY . PREFEROJA VETMINË MË SHUMË SE SHOQËRIMIN ME NJERËZ QË NË ZEMRA S’KISHIN DHEMBSHURI. EDIJA QË RRETHË MEJE SILLEJ NJË DINAKËRI HESHTA NGASE DHELPRËS SI KISHA AS FRIKË AS ZILI. PËLQEJA KOKËFORTËSIN BESNIKËRIN ME NDERSHMËRI PASI E DIJA MIRË QË

Jana Tafilaj HYJNESHË! Në qiellin e kaltër të pa fund endem si zogjtë në fluturim, Brënda shpirtit,kënaqësia më përkund Rrëmbehem bashkë në shtegëtim. Nga krahët hënës,i iki dhe fluturoj në vënd më të sigurt shtegëtoj, E qetë dhe e lirë dua të jetoj mbi krahët e erës dhe ajrit ku frymojë. Në një udhëtim, krejt të largët e të qet

Elvira Zeneli DRITHËRIMË E NJË NATE VERE Eh ky mall që depërton thellë në palcë, Në pritje lodhem duke shpresuar Përderisa dita ikën me dhimbje E nata vjen e heshtur n’bisedë me yjet Vapa erdhi me nxitim e mallin po e tret me lotë Më duhet dhimbjen ta lëvroj ngadal Sërish në plasaritjet e zemrës gjakosur As lirikën e përbotshme

Gladiola Jorbus Latens Sy që zvarriten, si gjethe të turpshme në erë. Takohen, afrohen, sërishmi largohen, flasin një gjuhë që askush s’e njeh. Dikush është pranë — një prani që trazon qetësinë. Në qindra rrahje zemrash që shkundin e trandin vetminë. Fluturat u çmendën. Nuk dinë më nga të shkojnë. Enden në bark si fjalë pa tinguj, si dhembje të

Nga Petrit Malushi Koha dhe ne I artë ingranazhi i kohës, Nuk ndryshket! I magjishëm rrotullimi, Nuk ndalet! Kohë-jeta Ecën, ecën!… Ditë-natë Nuk lodhet!… E djeshmja, E sotmja, E nesërmja!… Ne brenda tyre! Kohëecjet Gjejnë, sjellin, Marrin, lënë … Jetë, ngjarje, Mbresa, gjurmë… E shkuara, E tashmja, E ardhmja!… Ingranazhi i artë! Rrotullimi i magjishëm, I pandalshëm!… Orëjetët e qytetit

Vargje nga Viron KONA Suedezi Ullmar Kvik Në gadishullin skandinav, Kemi shokë e miq fisnikë, I përzgjedhuri midis tyre, Suedezi Ullmar Kvik. Në udhën e studiuesve, Tunmann dhe Pedersen, Si Ullmarin mikun tonë, Një tjetër rrallë e gjen. Në shkrime dhe krijime, Në gjuhë shqipe ligjëron, Pena e tij e larë me dritë, Vezullon në çdo shkronjë. Zë ëmbël e

Gladiola Jorbus Pas shiut Pas shiut, gjurmët e bulëzave mbi xham, shkruajnë ” Sa më mungon”! Mllefi largohet nga sytë. Vendin e tij e zë një mall që vjen dhe shtrihet butë. Era resht së qeni stuhi. Dhe bëhet psherëtimë. Tani kërkojnë të bëhen një. Duart që shtyheshin me zemërim. Fjalët nuk kanë nevojë për zë, një përqafim fshin gjithçka

Gladiola Jorbus Ngjyrat që s’i shoh Vetmia më zgjat dorën në zgjim si alter ego e unit tim. Trishtimi urdhëron pa ftesë. Në tryezën e veshur me pëlhurë indi të zezë. Zhgënjimi pëshpërit në 20 decibel, atë që zemra do të heshtë. Nga sënduku i lotëve dot nuk del. Çapitjet e mia – hapa të lodhur në një rrugë që

Mejrem Kajolli Tusha KËNGA E SHIUT Edhe kujtimet më të bukura harrohen Harrohen kur ndryshket fjala kur ngrin fërfëlliza e erës kur në vend të shiut rigon loti Nyjet mbetën të pazgjidhur Të lagur. Edhe kënga e shiut qan Qan mbi udhëtarët e harruar udhëtarët e lodhur udhëtarët e pikëlluar Fjalëkryqi mbeti i pazgjidhur I harruar. HESHTJE Hijet përkëdhelen me

Gladiola Jorbus Dritë dhe acar Një ditë më dhuron acarin e shpirtit, si puhizë që ngrin brenda zemrës. Një ditë – rrezet e diellit mbi glob, m’i dhuron të gjitha, njëherësh. Dhe më nuk di ç’të mendoj, a është kjo dashuri, apo një lojë djallëzore ? Si mund të jetohet mes dy skajeve – kur mëngjesi të përqafon, e mbrëmja

Jana Tafilaj MALLI PO MË TRETË ! Dhuratën tënde e mbajë në gji e shtrëngojë,si të jesh ti , Ishte peshqeshi i fundit ky Më s’të pash o bir me sy … Nëpër netë të gjata dimri me lotë nëpër sy flija ……… Me shpres se do ktheheshe përsëri Për natë më shfaqeshe hije ti . Larg shumë larg,syve të

Elvira Zeneli IMAZH I HESHTUR Shpeshherë mes acarit të jetës qava me lot trishtimi Në natën me hënë heshta për ta vrarë dhimbjen, Në udhëkryqet e jetës jam rrêzuar, vrarë e gëvishtur Me mish e me shpirt, me thonj jam terhequr dhe ringritur… Librin e jetës nisa e shkrova Ndonëse zemrën e zhvesha prej gjithçkaje Preka gëzimin, trishtimin dhe të