Përgatiti: Gladiola Jorbus

Shqipja, gjuha që nuk ngjan me asnjë tjetër

Gjuha shqipe është një thesar i çmuar që mbart historinë, kulturën dhe shpirtin e një populli të lashtë. Të mësosh shqip nuk është vetëm të zotërosh një mjet komunikimi, por të prekësh një pjesë të identitetit që na lidh me rrënjët tona, me kujtesën kolektive dhe me frymën e qëndresës që i karakterizon shqiptarët ndër shekuj. Shqipja është një gjuhë e veçantë. Ajo përbën një degë më vete në familjen e gjuhëve indoevropiane, pa pasur lidhje të drejtpërdrejta me asnjë gjuhë tjetër, dhe pikërisht kjo e bën unikale. Kjo është një dëshmi e fortë e qëndrueshmërisë së kulturës shqiptare, e cila ka mbijetuar pushtime, ndryshime politike dhe sfida të shumta, duke ruajtur thelbin e saj gjuhësor dhe shpirtëror. Tingujt e saj janë të pasur, të dallueshëm dhe melodikë. Çdo fjalë në shqip mbart histori, emocione dhe kujtime që nuk mund të përkthehen plotësisht në gjuhë të tjera. Ajo ka një ritëm të vetin, një ngrohtësi që ndihet në bisedat e përditshme, në këngët popullore, në ninullat e vargjet e lashta dhe në rrëfimet që përcillen nga njëri brez në tjetrin. Ai që mëson gjuhën shqipe, nis të kuptojë një mënyrë të veçantë të të menduarit, një botë ku fjalët janë të fuqishme, të thella dhe plot kuptim. Shqipja nuk është thjesht një mjet komunikimi, por një dritare e hapur drejt një universi të pasur me ndjenja dhe krenari ndaj jetës e natyrës. Çdo fjalë mbart një ngarkesë emocionale që e bën gjuhën jo vetëm të bukur, por edhe të ndjerë. Në një kohë kur shumë gjuhë po humbasin, ruajtja dhe mësimi i shqipes është një akt dashurie dhe respekti për trashëgiminë tonë kulturore. Është një mënyrë për të mbajtur gjallë lidhjen me të kaluarën, ndërkohë që ndërtojmë të ardhmen. Mësimi i shqipes nuk është thjesht një detyrë, por një privilegj që na jep mundësinë të jemi pjesë e një tradite të paharrueshme. Shqipja është më shumë se një gjuhë; ajo është një ndjenjë, një identitet, një urë që bashkon shqiptarët kudo që ndodhen. Ajo është zëri i një kombi të madh që ka ditur të ruajë dinjitetin dhe të shprehë bukurinë e shpirtit të vet përmes fjalës. Prandaj brezat me radhë duhet ta mësojnë, ta ruajnë dhe ta duan, sepse është gjuha jonë, gjuha që nuk ngjan me asnjë tjetër, gjuha që na bën të ndiejmë se kush jemi dhe nga vijmë. Shqipja është rrënja jonë, dhe në çdo fjalë të saj pulson zemra e një populli të lashtë. Dielli, hëna, pylli, Dallëndyshija, larashi, Edhe bilbili vetë Shqip të flasë ndë jetë! Dhe vetë Perëndija, Edhe Zot’ i vërtetë, Dh’ e tërë gjithësija Këtë gjuhë të ketë… Shkëputur nga poezia ’’Gjuha jonë’’ Naim Frashëri