Kumrie Avdyl Shala

EJA, MË PËRQAF0, NANË

Sa kisha dashur të shoh,
të të shtrëngoj fort
e të të them: mos më lër kurrë,
se s’po jetoj dot pa dashurinë
e fjalët e tua të ëmbla, nanë.
Sa do të doja të të ledhatoja flokun e bardhë,
të të puthja në ball,
se malli për ty s’ka të sosur.
Dorën tënde të butë ta mbaja,
të qeshnim bashkë
e të thërras ne kupë të qiell:
“Të dua, te dua nanë!”
Pse më le vetëm, nanë e shtrenjtë?
Sa të rënda janë ditët pa zërin tënd:
“A erdhe nga puna, bija ime?”
Dashuria jote ishte e pastër.
Eja e më merr në përqafimin tënd,
se loti për ty s’u shterr kurrë.
Përjetë me mall e dashuri…
Do të jetosh në mua, nanë.