Nikolin Sh. Lëmezhi

Mbaje të ndezur dritëzën time

Shumë i afrova
tek Burimi,
e ujë s’po pinë;
të tjerëve
iu dhurova Jetën,
e seç po vdesin;
disa i mbusha
me Dritë,
e pas territ po shkojnë!
Sa lule i nxora
nga balta,
e prapë baltën kërkojnë!
O Zot,
kështu po të lutem:
mbaje të ndezur dritëzën time!

Heshtja ka çdo përgjigje

Kam kuptuar
se Heshtja
ka çdo përgjigje.
Ajo i jep secilit
atë që meriton!

Si Flaka e fundit

Oh, ç’po digjem,
ç’po konsumohem,
si flaka e fundit
e qiriut
dhe askush nuk sheh!

Ndalu pak!

Krejt Sekreti është që të ndalesh,
pa menduar shumë,
pa menduar fare.
Të rrish ashtu i qetë,
të marrësh frymë thellë,
duke qëndruar në Heshtje
pa sforcim,
aq sa të duash,
sa më shumë që të jetë e mundur.
Rri ashtu në paqe,
pa ndier asgjë,
pa menduar,
pa u shqetësuar!
Rri derisa të dëgjosh
zërin e bukur të Heshtjes!
E, pasi ta dëgjosh,
ngrihu dhe shko
atje ku Heshtja të thotë!

Gjaku i një fetari

Në kohë të regjimit,
dënojnë një meshtar,
duke i thënë shkakun:
– Ti je besimtar!
E rrahën të gjorin,
shpinës i japin dru.
Nga burgu s’do dalësh,
fenë pa e mohu’.
I thonë: Shkele Kryqin!
Do të dalë më mirë.
E kështu së shpejti,
do të jesh i lirë.
S’mendojnë të mjerët,
bijtë e robërisë,
se është vetë Kryqi,
shenja e lirisë.
Papritmas meshtari,

Kryqin përqafoi.
Bam! – krisi pushka,
në ballë e qëlloi.
Gjaku i derdhur,
bukur në mur shkroi:
Për Krishtin vdiqa,
me Krishtin jetoj.

Heshtja që e dua

Do t’i thur
vargje Heshtjes,
e s’do të resht
së lëvduari Atë,
me gjithë qenien time,
por në Heshtje,
derisa të hesht përgjithmonë.
E do të jem
vazhdimisht i dehur
me gëzimin e plotë,
i lirë prej çdo gjëje të kotë,
ndërsa dëgjoj në këtë botë,
e pasi të dal prej saj,
Fjalën.

Në mes…

E do të jetë
si fjala e parë
fjala e fundit:
Dashuri.
Ne jemi në mes.

Lutje e thjeshtë…
O Zot Jezus!
Nëse të kryqëzuarit
do ta shpëtojnë botën,

unë dua të kryqëzohem
bashkë me Ty.
Më merr aty
pranë Teje
te kryqi Yt!
Do të rri në heshtje
të ndiej gurët,
goditjet,
akuzat që mbi Ty peshojnë.
Nga më vjen gjithë kjo Paqe
kur të shoh ashtu të katandisur?
Më lër këtu,
në kryq, o Zot,
pranë Kraharorit Tënd të shporuar!
Të ndiej me Ty,
të ndiej si Ti!

RINGJALLJE…

Varri im bosh është
e pranë tij
varre të tjera rrinë
në pritje për Ringjallje…
Blinisht, Pashkë 2008

Zgjohu, o njerëzim!
Mos kaloni asnjë ditë pa dashur dikë,
pa dashur diçka, pa dashur veten tuaj!
Pa një gjest të vogël apo të madh dashurie,
në këtë Planet jeni si të huaj!
Një ditë pa Dashuri është një ditë pa jetë;
një kohë bosh një minutë pa dashuri,
një sekondë pa Të si një çast jo i vërtetë,
pa Shpirtin e Jetës që ju jep liri!
Zgjohu, o njerëzim, zgjohu:
Është një Dashuri që të bën të lumtur!
Zgjohu, o njerëzim, dhe Duaj:
Zgjohu se jeta është kaq e bukur!

Duaj me të vërtetë e bëj çfarë të duash!
E mëso të harrosh, o njerëzim!
Mëso se është një rrugë e bukur para teje,
rruga e Paqes së zemrës, vëllai im!
Se për të dashur ti ke qenë krijuar!
E duke dashur Paqen të gjesh,
ndërsa je duke luftuar për Paqen,
çdo luftë, me gëzim, në PAQE ta kthesh!

Do të dëshmojmë gëzimin…

… edhe ju gjithashtu do të dëshmoni për mua,
sepse jeni me mua që në fillim. (Gjn. 15, 27)
Kemi kuptuar, o Zot, se buzëqeshja që dhurojmë
është shenja dalluese e jona.
E ne buzëqeshim falë gëzimit që na vjen prej pranisë sate.
Kur e dimë se je me ne, kërcejnë zemrat tona,
krejt qenia jonë dridhet për ty
e i madh është gëzimi në ne e përreth nesh.
Më në fund, Ti je gëzimi.
Ti je gëzimi i të kushtuarve të tu;
Ti je gëzimi i atyre, që me zemër të pastër të kërkojnë;
Ti je gëzimi i foshnjës që sapo lind dhe i të moshuarit që në paqe
pret takimin e lavdishëm me Ty.

Ti je gëzimi i fëmijëve
që lozin dhe rrezatojnë pafajësinë e fillimit.
Ti gëzimi i të rinjve,
në përpjekjet dhe angazhimin e tyre për një botë më të mirë;
Ti, o Zot, Jezu Krisht, gëzimi i grave dhe i burrave, që çdo çast e çdo ditë
bëjnë hapa dhe gjeste dashurie.

Ti, burimi i gëzimit dhe gëzimi vetë,
paqja e njeriut je, që në çdo rrahje të zemrës
shpreson e beson se për Ty e me Ty
mund të ndërtohet Qytetërimi i Ri.
Kemi kuptuar, o Zot, se trashëgimi më i madh,

që mund t’ju lëmë brezave të ardhshëm është gëzimi,
ai gëzim qiellor, që Ti e ke mbjellë
me Fjalën tënde në secilin prej nesh.

Do të dëshmojmë gëzimin, pra, o Zot,
e duke bërë kështu e dimë se do të dëshmojmë për Ty.
Do të dëshmojmë gëzimin, o Zot,
por gjithmonë me buzëqeshje në gojë e zemrën plot hare
me sigurinë që na ke dhënë se gjithmonë je me ne.

E do ta shpallim gëzimin mbi pullazet e shtëpive,
nëpër rrugët e thjeshta të fshatrave ku kemi lindur
e në ato të zhurmshmet, ku tashmë jetojmë;
do ta shpallim gëzimin tek të pikëlluarit, tek të burgosurit,
tek ata që janë të dënuar me vdekje.

Do ta shpallim gëzimin atje ku gëzim nuk ka,
por gjithmonë me Ty, o Zot,
sepse vetëm Ti ke mundur ta shndërrosh pikëllimin tonë
në një gëzim që kurrë nuk do të mbarojë.

Po, o Zot, do të lëvizim gjithmonë në gëzim,
do ulemi e do ngrihemi gjithmonë në gëzim…
Edhe frymë do të marrim në gëzim…

E çdo ditë do të zhytemi në Eukaristinë tënde,
që të mund të jemi me të vërtetë
misionarë sa më të denjë të gëzimit. Të gëzimit tënd. Amen! Aleluja!

Një lule për ty, Nënë

Nënë!
Jeta jote është një jehonë,
një jehonë e vazhdueshme në histori.
Nënë!
Ti je dhimbja,
je e vrara që hesht.
Nënë!
Prit akoma edhe pak të lutem,
gjersa të vijë dita kur unë të vdes!
Nënë!
Atëherë zemra ime do të hapet
e mbi varrin tënd një lule do të çelë.
Nënë!
Një lule si shpërblim,
për drejtësinë që dikush ta ka mohuar.
Nënë!

Një lule nga shpirti im,
sepse jam biri yt.
Vetëm një lule!
Një lule që do të shuajë ferrin,
që më bën të vuaj,
ferrin e pikëllimit e të dhunës,
ku je djegur, ti, o Nënë!