Ylfete Aliu Osmani

Parajsa e fshehur

Mrekullitē s’ preken me duar
Shpesh herë nuk shihen as edhe me sy
Por , kur lumturia të do per veten
Veç në sytë e mendjes shfaqet, për ty

Gjithcka e dashur që ke ēndërruar
Te do krahëhapur mbushur njerëzi
Si rrjedh e lumit, burim krojesh te bardha
Si qiell pa skaj rënë në ujdi

Ndër shqisa, ëndrra e dëshira
Ndjenja te bukura lundrojnë ne harmoni
Veç njerezit harrojne, t’i duan, t’i thërrasin
Nga urretja, inatet, frike e gjelozi