Elvira Zeneli
                                                                            Mësuesia dhe arti

Po e filloj këtë shkrim me thënien “Është arti suprem i mësuesit, të ngjallë kënaqësi në shprehjen kreative dhe dituri”. (Ajnshtajn)
dhe Mësuesi jo i mirë, thjesht tregon. Mësuesi i mirë shpjegon. Mësuesi profesionist inspiron.” (William Arthur Ward)
Gjithmonë na është mësuar se mësimdhënia është art dhe shkencë.
– A duhet të jetë mësuesi artist meqë mësimdhënia është art?
– A duhet të aktrojë mësuesi gjatë orës mësimore?
Çdo mësues i kushton jetën dhe karrierën nxënësve të vet. Gjatë gjithë karrierës së tij\saj, mësuesi punon, lodhet, gëzohet, mërzitet, përjeton stres dhe ajo ҫka është më e rëndësishmja është pranë nxënësit në momentet me delikate dhe kritike të moshës. Të shohësh një lule të rritet e të lulëzojë është ndjesia më e bukur e një mësuesi e sidomos kur këtë lule të veçantë e ujit dhe e drejton kah dritës së diellit. Por arsyet për t’u bërë një mësues/e janë më të thella se kjo e fundit, është dëshira e madhe për t’u përfshirë në jetën dhe në edukimin e njerëzve të tjerë.
Ndërsa vendi ynë ka bërë një rrugë të gjatë në reformën e arsimit, ne ende kemi një rrugë të gjatë për të shkuar. Një rrugë që shpesh na ҫon nëpër kthesa të panjohura e shpesh të pasigurta, por ja që mësuesi/ja del përsëri. Me kokën lart e një barrë të rëndë mbi supe ulet me dëshirë në bankën e tij dhe ndjek me kujdes nxënësit e vet. Shumë herë është përfolur e shumë herë është “goditur” figura e tij por përsëri mbledh forcat e vazhdon rrugën e drejtë të mësimdhënies. Sa shumë sfida dhe sa shumë peripeci përjeton, sa shumë trishtim e sa shumë gëzim fiton, por përsëri ja del.
Mësuesi/ja qëndron në krye të ҫdo gjëje. Kudo ku ka dije, kudo ku ka arritje është një mësues/e që qëndron pas, sepse vlera e mësuesit dhe pesha e qiellit nuk maten kurrë.. .
Ja disa arsye pse zgjodha të bëhem mësuese
1- Të punosh më fëmijët është e mrekullueshme.
Është ndjesia më e bukur që përjetoj ҫdo ditë në klasën time. Më pëlqen kur më shohin dhe dëgjojnë plot kureshtje, dhe të bindur kryejnë detyrat që ju jap.
2- Më pëlqen të ndikoj në personalitetin e tyre dhe t’i ndihmoj të kuptojnë se ҫfarë duan në jetë.
Kur lokomotiva ecën mbi shina, vagonët e ndjekin pas të sigurt. Fëmijët nuk lindin me dëshira dhe pasione. Ata i fitojnë dhe i mësojnë gjatë jetës. Mësuesi zbulon talentet dhe i drejton drejt rrugës më të mirë.
3- Nuk mërzitem asnjëherë në klasën time.
Momente të bukura e gazmore na përcjellin gjatë gjithë ditës. Momenti më i bukur është kur në mes të shpjegimit një nxënës ngre dorën dhe kërkon të tregojë një ëndërr që ka shikuar mbrëmjen e kaluar (ëndërrimtari i klasës), dhe e gjithë klasa shpërthen me të qeshura.
4- Fëmijët janë e ardhmja.
E them dhe e përsëris gjithmonë në klasën time thënien: “Peshon më lehtë një laps sesa një tullë”. Në klasën time secili e ka zgjedhur profesionin e tij\saj, nga president, doktor, inxhinier, shef guzhine mê tha një tjetër nxënës, mekanik deri tek mësues, asnjëri nuk ka mbetur pa e zgjedhur profesionin, tani na mbetet vetëm t’i përvishemi punës.
5- Më pëlqen t’i ndihmoj të ngrihen lart, kur morali i tyre është shumë poshtë.
Një mësues i mirë është edhe një psikolog i mirë. I kuptoj nga vështrimi i tyre kur ata nuk janë gati për mësim, kur nuk duan të mësojnë. Më pëlqen kur më dëgjojnë teksa i lexoj përrallat e moҫme dhe në fund secili nxjerr moralin e pjesës. I kuptoj fytyrat e tyre kur mundohem të shpjegoj mësimin dhe sytë i kanë tek topi në fund të bankave dhe mezi presin orën e edukimit fizik.
6- Më pëlqen t’i dëgjoj idetë e tyre dhe të shoh se si funksionojnë mendjet e tyre.
Mendja e tyre është brilante, plot fantazi e plot botë. Shpesh më sfidojnë me idetë e tyre dhe me plot argumente arrijnë atë që duan. Ata janë fëmijë e askush nuk mund t’ia heq dëshirat dhe fantazitë e tyre.
Kjo jam unë, mësuese e ciklit të ulët, që me plot dëshirë futem në klasën time, ku nuk arrij të kuptoj se sa shpejt më kalon dita, ku e di dhe jam shumë e bindur që ҫdo fjalë e imja fiksohet mirë në mendjen e tyre. Madje disa shprehje të miat jua komunikojnë edhe prindërve të tyre. Sa më gëzojnë këto detaje të tyre.
Vitet do ikin njëri pas tjetrit dhe ju do jeni
më të rritur, por ne përsëri do të takohemi dhe përsëri do ju mirëpres me entuziazmin e fëmijës së vogël.