Elvira Zeneli

Drita e Brendshme

Femrat duan të duken,
Si drita që ndriçon,
Por jo të gjitha janë,
Rreze apo neon.

Pamja si fjala po jehon,
Karakteri thelbin ndriçon,
Buzëqeshja dhe mirësia,
Trëndafil që fluturon.

Fjalë të turpshme pëshpërit,
Xhelozinë e kanë ndjenjë,
Modestia rrit hijeshinë,
Zemra e shpirti dashurinë.

Hijeshia vjollcë rrethuar,
Që djeg netët kur i pret,
Mes pasionesh kreshpëruar,
Të bën femër të vërtetë.

Hijeshia mbetet e gjallë,
Që të shtyn e dashuron,
Çdo veprim, çdo buzëqeshje,
Hirin e shpirtit përvëlon.

Si gjithë këto femra që rrethojnë,
Të ngrihen të mbushura nga shpirti im,
Të mos jenë flutura të trazuara,
As vetë fjala plot trishtim.

Për çudi ende ka kohë,
Të vazhdosh të fluturosh.
Femra, femrën mos xhelozo,
Me mirësi sërish të fillosh!