Argjira Ukimeri
ARGJIRO’OUI
Sikur era qi vallzon maleve
Shpirtit tem i jep freski
Porsi era e luleve t’Majit
Ma mbushê jetén plotë gjallni
Njashtu si hana qi ban dritë
N’udhtë e mia unë ty t’shohë
Kujtoi çdo natë e t’mendoi çdo ditë
Sikur ai diell qi jetën ma ngrohë
Ti që s’di çka asht vajtimi
As çka asht pa ty me rrnue
N’plagê t’mia ku nis trishtimi
Njajtë si zemra tuj robnue
Ti je kanga e pakëndueme
N’andrra t’mia plotë me g’zime
Ti je fjala e padëgjueme
Qi troket ti n’heshtjen time
Edhe n’varr kam me t’kujtue
Menja t’kërkon nëpër dynja
Q’ndro me mua si ke q’ndrue
Vuajtjes teme pa ia nda
Ngadalshëm vjen n’puthjet e mia
Qysh bie shiu n’tokên e thatë
Menueshëm je n’shikime t’mia
Sikur fat n’fatkeqësi
N’lutjet t’mia t’pamarueme
Du me t’pa e du me t’ni
N’ato dhimbje t’pashërueme
Porsi era me stuhi
N’at mjes kur rrezon dielli
Njashtu je ti n’ditë t’mia
Porsi yjet qi zbresin nga qielli
T’bekuem fort nga Perêndia
Sikur era qi l’mon flokët
N’gjallë n’mue fort dashni
Porsi era e luleve t’malit
I jep jetês plotê hirêsi
Qysh n’aksham kur bie terri
Edhe koha kur s’maron
Pritja jeme ngjanë si ferri
Njajtē si dhimbja qi kurrë n’dalon
Mu n’at mjes kur m’je diftue
Menja jeme te ti m’rrin
Ardhjes tane fort jam gzue
Andrra jeme e pa mbarim
Ti qi s’njeve çka asht robnia
As çka asht unë vet me rrnue
Sikur shiu n’faqet t’mia
Njajtë si fmiu qi s’di mu gzue