Marsela Idrizaj

Prap sonte

Të lodhur e ndjeva qytetin
Vetmit tona
Mëshonin dhe lëndonin
Mbi shpirtin e tij
Asnjë mirëmëngjes
Natën e mirë asnjë
Tek tuk të ftohta buzëqeshje
Qe spo i duronte më
Trena që iknin trena që vinin
Ulërima
Qe sonte ngjasuan më madheshtin
Betoviane në meditimin tim
Zhurmshëm e zbrita të timen vetmi
Për të përqafuar qytetin
Duhej një tango
Të më zgjuante mallin për lumturi
Të bindesha që për një njeri
Egziston një tjetër njeri