Mbrëmje peotike me Behare Shabani Neziri

Behare Shabani Neziri

KUR VETES I THOSHA

Kujtesa kur digjet brenda dashurisë
Ndjej dhimbje edhe për një fjalë
Kur sytë më mbeten mes lumturis
Si djelli duke ikur hëna duke dale

Më zbehet fytyra trupi ligështohet
Duar e këmbë m’i kap një stuhi
Shikimi tej jetës e ëndrrës harohet
Si sytë kur mbeten nëpër tradhti

Dua të zgjohem nga ko zhgjëndërr
Që për fyti sot më kapi si dikur
Kur vetes I thosha se ish një ëndërr
Që donte të dukesha hije pa nur

Behare Neziri
Du har skickat
edhe nje dhe nje foto

PËR DASHURINË

Për dashurinë të duhet zjarri
Trupi të të merr flakë e sytë, të të terrohen
Si rrezet e diellit mbi fije bari
Puthjet e ledhatimet, livadhit të pikturohen

Dritën e ditës ta pishë, natës t’ia trazosh yjet
Në hi të shndërrohesh, derisa agu, të t’i hapë, dy sytë
Tërmet të ketë toka, të dridhen lugjet e pyjet
Terri i natës të të zgjoj, sikur drita e diellit në mesditë

Mes fijeve të barit të zgjohesh
Si skulpturë e skalitur, me daltën e dashurisë
Hyjneshë që kurrë s’harrohesh
Si hyritë e parajsës, të skalitura prej Perëndisë